Miranda van der Zee-Bloem

“Vind je dat wel leuk werk om te gaan doen?” vraagt mijn moeder van 78 twijfelachtig als ik haar vertel dat ik de opleiding voor uitvaartbegeleider ga volgen. Rondom de dood is er volgens haar, en vele anderen in mijn directe omgeving, alleen verdriet en intense rouw. Bij de persoonlijke uitvaarten die ik tot dan toe heb meegemaakt bemerk ik echter hoe belangrijk de rol van uitvaartbegeleider is. Nabestaanden niet alleen begeleiden bij de formele zaken maar vooral als mens naast ze te staan in deze onzekere en verwarrende periode.

Nu ik dit mooie vak mag uitoefenen zie ik dat nabestaanden deze periode doorstaan, terwijl we gezamenlijk toewerken naar een passend afscheid. Mijn deel hierin is naar hen te luisteren, met hen mee te denken in mogelijkheden en vooral door ieders wens te respecteren.

Mam, leuk is niet het juiste woord, maar door er voor nabestaanden te zijn in die periode van verdriet en rouw leg ik mijn steentje in een rivier waarvan de stroom, voor nabestaanden, nooit meer dezelfde weg zal gaan.